Σταματά πάλι. Η μνήμη του όλο και περισσότερο τον ταλαιπωρεί. Όμως σήμερα επιμένει. Δεν παραιτείται. Πρέπει να τα θυμηθεί όλα. Μεγάλωσε. Πολύ. Να τα ξέρουν τα παιδιά του. Θέλει να ζει και μετά τον θάνατο του. Είναι φανερό. "Τη μια φορά ήμουνε στο χωριό και μιας κοπανιάς να τσι Γερμανούς. Δεν εκαταλάβαμε από πού \'ρθαν. Πέφτω μέσα σε ένα άδειο ασβεστόλακκο από πάνω μου ρίχνουν κλαδιά και με κρύβουν. Από δίπλα περάσανε οι Γερμανοί και δε με είδαν. Δίπλα έστεκενε η μανα σου και έτρεμε".